Ben yoruldum hayat sohbet odalarında

Merhabalar Ben Yoruldum Hayat Sohbet Odalarında hayatımın beni yoran kısa anıları

ile sohbet chat odalarındayım burada gülüp burada mutlu olmayaçalışıyorum

ve arkadaşlar sagolsun o kadar cana yakınlar ki mutlu oluyorum azda olsa sıkıntılarımı unutuyorum,

ve gelelim neden yoruldum hayattan ALLAH a isyan değil bilmem bazen de belki isyan etmişimdir doğarken aglar bebekler sonra kaderleri güzelse,güler mutlu olur hayatı dolu dolu yaşarlar ben ise ne yaşadımsa baba evinde yaşadım 17 yaşıma kadar ve 17 yedi yaşımda ben canlı canlı

öldüm ruhumu öldürdüler içimde henüz 18 me girmemiştim ki kader aglarını ördü ve kaderimin sillesini yedim bir zalim tarafından zorla kaçırıldım ağlamam yalvarmam çare olmamıştı bırakmadı neyse kaçırdı tanımadığım uzaklara bitmişti artık herşey ailem kardeşlerim annem babam ve kaçırdığı ilk gün dövmeye başladı ve karşıma geçip seni sevmiyorum arkadaşlık teklifimi red ettigin için inat ettim kaçırdım dedi şok olmuştum ama bu gidişimin dönüşü yoktu artık ve

hazırlıkları obu derken dügün günü geldi ve ben o güne kadar dayaklara maruz kalmıştım en acısı ise gelinlik diye giydiğim kefenimdi

bunun farkında idim ama sesim çıkmıyordu aileme bir şey diyemiyordum zaten babamda demişti kefeninle anca dönüşün olur diye umudum o an iyice kırılmıştı ve salonda herkes gelini beklerken ben o anda dayak yiyordum çok dövmüştü ağlamaktan yüzüm gözüm şiş olarak salona girdik ve artık ben bir canlı ceset gibi dügünün bitmesini

bekliyordum bit tide herkes mutlu zannediyordu içim kan ağlıyordu kimse bilemez tam on yıl evli kaldım bunları burada

Ben yoruldum hayat sohbet odalarında sohbet chat sitesinde dile getiriyorum ne bileyim belki ibret olur ve ben bu on yıl evliliğimde her gün en az üç kez oklava demirlerle süpürge ile dayak yiyordum vücudum artık morluklar şişlikler içindeydi

hiç halimi kimseye anlatamıyordum anlatsam kim derdime derman olacaktı ayrıca ailemin annemin kardeşlerimin durumumdan haberleri olup üzülmelerini istemiyordum hayatım o kadar çekilmez olmuştuk ki ailenin her ferdinden işkence görüyordum dışarı bile çıkmak yasaktı üzerimden kapılar kitleniyordu yemek yemem bile kısıtlıydı karnım doyana kadar yemek yediğimi hiç hatırlamıyorum üç ögün yemek yerine üç ögün dayak yiyordum bana zulüm eden kocam bile diyemiyorum,

o adam ise her gün başka başka hayat kadınları ile gününü gün ediyordu birde bunları gelip anlatıyordu sesim çıkmıyor dinliyordum bir şey desem biliyorum dayak yiyecegim korkumdan susuyordum ve artık dayanamaz olmuştum çektiğim işkencelere dayaklara kötü laflara hani derler ya ALLAH ,ın verdiği canı ALLAH alırmış doğru ama birde can işte dayanamıyordum ve iki kez intihar ettim

ölemedim ölemedim demek çilem dolmamıştı ve yine ben suçlu olmuştum bu intihar girişimi dahada işkencelere maruz kalmama sebep olmuştu bu arada birde evladım oldu kadersiz ananın kadersiz evladı yavrumdan gülmedi benim acılarımla oda gülemedi ve hiç sevmediğim sevemediğim adamla onyılı aç susuz

işkencelerle dayaklarla geride bıraktım nasıl olduysa para kazanmam için çalışmama izinvermişti çalışıyordum artık çalışıp para kazanmam işe yaramamıştı

yine işkenceler devam ediyordu ve biraz zaman geçtikten sonra iş yerindeki patronumun desteği ile çektiğim,işkencelere son vererek çocugumuda alarak zorlada olsa kurtulmuştum artık hayatın zorluğu,

başka türlü başlamıştı geçim derdi neyseki başardım kendi yagımla kendim kavruldum,

ama artık işkence zulüm yoktu bunada şükrettim ben yoruldum hayat sohbet odalarında buradan

kadınlara sesleniyorum hiç bir erkeğin zulmünü çekmeyin,insan bir kez dünyaya geliyor ben çektim yaşarken ruhumu öldürdüler içimde,sizler çekmeyin hayat kader öyle vurduki bana hiç yaşamadım ,

sizler yaşayın benim kaderim çaresizliğim ibret olsun tüm insanlara tüm vijdansızlara